De grote opdracht houdt de kerk een spiegel voor

Door H. Brink. Artikel uit Ideaz #32 (Missie Nederland)

 

‘De grote opdracht is ook een onmisbaar cadeau voor de kerk zelf’

De kerk in Nederland vindt zichzelf in een rap tempo opnieuw uit. Initiatieven om aan te sluiten bij de veranderende cultuur en nieuwe generaties volgen elkaar snel op. We stellen onze theologie en de praktische uitwerking daarvan in onze tijd en cultuur regelmatig ter discussie. Hoeveel ruimte krijgt de ‘de grote opdracht’ nog in dat proces?

De kerk doorliep door de eeuwen heen vaker van dit soort aanpassingsprocessen. Samenkomsten veranderden en er ontstonden nieuwe vormen van kerk-zijn. De kerk zocht steeds weer wegen om bij de cultuur aan te sluiten. Net zoals het evangelie altijd probeert aan te sluiten bij de mensen die het wil bereiken. Die geestdrift om aansluiting te vinden, is inherent aan het evangelie en aan het koninkrijk van God. Gods koninkrijk is in essentie supra-cultureel en zoekt altijd zijn weg in de meest diverse culturen en omstandigheden. Dat proces van identificatie en aansluiting hoort bij het evangelie. Het verlangen naar aansluiting is dus niet nieuw, het is verbonden aan de aard van het evangelie.

Het gaat echter mis als we in al die geestdrift om aansluiting te vinden de grote opdracht uit Matteüs 28 vers 19 vergeten, waar staat: “Maak alle volken tot mijn leerlingen”. Als we deze opdracht minder ruimte geven in het kerkelijk leven, dan heeft dat vanzelfsprekend grote negatieve gevolgen voor de volken die God nog niet kennen, maar ook voor de kerk zelf.

Gods verlangen
William Temple (1881-1944), anglicaans priester en aartsbisschop van Canterbury, zei eens: ‘De kerk is het enige instituut dat in de eerste plaats bestaat voor zijn niet-leden.’ Met andere woorden, de belangrijkste doelgroep van de kerk zijn de mensen die God nog niet kennen en die Hem nog niet toebehoren. Het is de missie van de kerk om Gods koninkrijk te zien groeien op aarde. Het primaire doel van de grote opdracht is het bereiken van alle volken. Het is Gods verlangen dat alle volken, van alle taal en alle culturen, straks verzameld zullen zijn als Jezus zijn rechtmatige plaats inneemt.

Maar de grote opdracht heeft ook effect op de kerk zelf, omdat de zendingsopdracht onze theologie en ons geestelijk leven vanuit het abstracte en intellectuele ‘naar beneden’ haalt. De grote opdracht zet iedereen die Jezus wil volgen met de voeten in de klei. De handen moeten uit de mouwen.

Heb je je weleens afgevraagd hoe de kerk eruit zou zien als Jezus ons niet de opdracht had gegeven om de hele wereld met het evangelie te bereiken? Als Hij ons alleen een stel dogma’s, levensprincipes en richtsnoeren had gegeven? Waarschijnlijk zouden we een club zijn geworden die heel sterk op zichzelf gericht was. En misschien ook wel erg op het eigen comfort. We zouden legitiem onze ogen kunnen sluiten voor niet-gelovigen, omdat we geen opdracht hadden gekregen.

 

 

God koos ons
We moeten ons afvragen waarom God ervoor koos om nota bene de mens de opdracht te geven de wereld met het evangelie te bereiken. Heeft God geen boodschappers die veel meer geschikt zijn voor zijn wereldwijde missie? Natuurlijk wel, maar Hij koos ons. Omdat, als we ons geven aan zijn verlangen om de wereld te bereiken voor Hem en met Hem, wij ook van binnenuit worden veranderd. God krijgt de ruimte om in ons binnenste aan de slag te gaan, waardoor onze focus steeds meer gaat overeenkomen met Gods focus. De grote opdracht biedt een pad om volwassen te worden in het geloof.

De zendingsopdracht is dus niet alleen geweldig voor de onbereikte volken, maar is ook een onmisbaar cadeau voor de kerk zelf. Het is Gods manier om de onbereikte volken tot zich te roepen en tegelijk zijn bruid – de kerk – klaar te maken. In het Bijbelboek Jona is dit principe mooi weergegeven. Terwijl het boek duidelijk overbrengt dat God zeer begaan is met de Assyriërs zien we ook dat God nadrukkelijk met zijn boodschapper aan de slag gaat. Geduldig probeert Hij zijn onwillige en eigenwijze boodschapper in te wijden in zijn kijk op de Assyriërs en de wereld. Door
Jona’s ‘gehoorzaamheid’ aan Gods opdracht kreeg God ruimte om met Jona’s hart aan de slag te gaan.

Ons streven om aansluiting te vinden bij de mensen om ons heen en bij onze cultuur is in essentie goed, maar als we daarbij de grote opdracht als wisselgeld gaan gebruiken omdat we ‘eerst ons eigen huis (onze kerk) op orde moeten brengen’, wijzen we eigenlijk Gods manier van werken af.

De grote opdracht in de kerk
Naar mijn mening is de grote opdracht dus ook essentieel voor de kerk zelf. Laten we eens kijken naar de rol die de grote opdracht speelt bij belangrijke gebieden als: discipelschap, zorg en aanbidding.

Extra

A Discipelschap
Juist omdat de grote opdracht zo concreet is en oproept tot inzet, kun je er niet omheen. Natuurlijk, veel christenen negeren deze oproep of hebben besloten die het niet voor hen geldt. Maar iedereen die serieus en oprecht naar de zendingsopdracht kijkt, wordt onvermijdelijk met zijn of haar hart geconfronteerd. Al snel wordt duidelijk hoe ver we echt willen gaan. Als christenen eerlijk in de spiegel naar zichzelf willen kijken, krijgt God de ruimte om in en door hen te werken. Het proces van discipelschap richt zich op echtheid en moedigt mensen aan Hem in hun hart uit te nodigen. Een mooi voorbeeld hiervan: een collega van mij ervoer al enige tijd een duidelijke roeping voor zendingswerk in een bepaald land. Er ontbrak echter iets essentieels: ze wilde niet. Ze had de roeping kunnen negeren of kunnen afwijzen in ongeloof, maar in plaats daarvan bad ze: ‘Heer, ik wil niet, maar als het uw wil is dan mag U mijn hart veranderen.’ Zo’n reactie geeft God de ruimte om met mensen aan de slag te gaan.

B Zorg
Een fundamenteel onderdeel van een herstelproces is het geven van toekomstperspectief en de grote opdracht geeft dat perspectief. Iedere volgeling van Jezus is geroepen om niet langer voor zichzelf te leven, maar voor Christus (zie 2 Korintiërs 5 vers 14-15). Een paar jaar geleden ontmoette ik een geestelijk verzorger tijdens een Kairos-cursus (een cursus waarin deelnemers worden uitgedaagd de wereld te bekijken vanuit Gods perspectief, red.). Hij vertelde mij over de vragen waarmee hij worstelde: ‘Wat is het uiteindelijke doel van alle zorg? Is het alleen maar ervoor zorgen dat iedereen weer goed in z’n vel zit na afloop van het hulptraject?’ Na de cursus was het hem duidelijk: ‘Volgens mij moet ik mensen helpen hun bestemming in Christus te vinden en vandaaruit te leven.’

C Aanbidding
Zending ligt soms gevoelig, omdat er steeds gevraagd wordt: Geef werkers! Geef geld! Bid! Die offers blijven nodig, totdat Gods wereldwijde missie is volbracht. De grote opdracht veroorzaakt ‘pijn’, maar laat de prijs die we betalen om hieraan mee te werken niet zien hoe waardevol God werkelijk voor ons is? Is dat niet de puurste vorm van aanbidding?

Henk Brink is teamleider Frontlinie zending bij Jeugd met een Opdracht. Daarnaast is hij Nationaal Coördinator van Simply Mobilizing, een unieke samenwerking tussen verschillende organisaties, die kerken en christenen helpt om een leven op missie met God te leven.

Om over na te denken:
Het gaat mis als we in al die geestdrift om aansluiting te vinden de grote opdracht vergeten

De grote opdracht zet iedereen die Jezus wil volgen met de voeten in de klei

Link naar het complete artikel Ideaz   Artikel Ideaz – Henk Brink